Liberalisering en privatisering zijn in het huidige politiek klimaat vaak synoniemen voor goedkoper en beter. Met liberalisering wordt het openen van een markt bedoeld zodat er ook andere partijen mogen meedingen op deze markt. Een goed voorbeeld hiervan is KPN die een aantal jaren geleden het alleenrecht op de telecommarkt moest afstaan. Privatiseren gaat verder dan liberaliseren. Hierbij verkoopt de overheid haar aandelen aan de marktsector. Het bedrijf dat eerder van de overheid was, is nu volledig in bezit van een marktpartij.

Privatisering en liberalisering kunnen echter ook nadelen met zich meebrengen. Zo werd TNT-Post door het openstellen van de markt gedwongen om veel full-time postbodes te ontslaan omdat zij qua prijzen niet konden concurreren tegen haar tegenstanders die nagenoeg alle bezorging met parttime postbodes doet.

Ook de elektriciteitssector is geliberaliseerd, en over liberalisering van de drinkwatersector wordt gesproken. Het is dan dus belangrijk dat hier een goede afweging plaatsvindt tussen de positieve en negatieve effecten die dit met zich meebrengt. In de volgende casus met extra artikelen zullen deze afwegingen naar voren komen. Ook hier zullen weer geen specifieke oplossingen worden aangedragen omdat die afhankelijk zijn van de invalshoek waarmee er naar het probleem gekeken wordt.